.

Over deze Blog




In december 2008 ben ik begonnen met het plaatsen van oude foto’s over het Julianakanaal en de voormalige sluis in Roosteren.

Tot die tijd was nagenoeg niets gepubliceerd over het kanaal, door middel van deze Blog probeer ik dit te veranderen en bewaard te houden.
Mijn opa Jos Noblesse is sluismeester geweest in Roosteren van 1935 tot 1955.

Nadat ik eerst hoofdzakelijk foto's over Roosteren heb geplaatst, ben ik verder gegaan met het plaatsen van foto’s van andere bruggen, havens en sluizen in het kanaal.
Inmiddels staan er meer dan 3200 foto’s op deze fotoBlog en zijn er meer dan 125.000 bezoekers op de pagina geweest.

Per week probeer ik enkele nieuwe foto's op de Blog te plaatsen van vroeger en van actuele zaken.

Op separate fotoBlogs heb ik de werkzaamheden in Born http://www.sluisborn.blogspot.com/,
Maasbracht http://www.sluismaasbracht.blogspot.com/
en Heel http://www.sluisheel.blogspot.com/ gevolgd, deze sluizen zijn verlengd tot ca. 225 m.
In ca. meer dan 1000 foto's zijn de werkzaamheden in deze drie sluizen van begin tot heden in beeld gebracht.

Fases die ik in momenteel volg: lokale verbreding tussen Born en Stein, damwand bij brug Stein, damwand bij Elsloo om de bocht te verbreden http://bochtbijelsloo.blogspot.nl/ ,
passeervakken tussen Elsloo en Limmel, aanpassing sluis Limmel http://sluislimmel.blogspot.nl/

Van de Maasbrug bij Maaseik die iets verderop ligt heb ik een aparte Blog gemaakt met vele mooie oude foto’s, http://www.maasbrugroosterenmaaseik.blogspot.com/

In 2015 is gestart met het grensmaasproject Koeweide en Visserweert, hiervoor is bij Schipperskerk een tijdelijk haven gemaakt die toegankelijk is via het Julianakanaal,
ook dit project volg ik via fotoblog http://koeweide.blogspot.nl/

Vanaf ca. 2022 zal de A2 die gedeeltelijk langs het Julianakanaal loopt worden verbreed, via fotoblog https://verbredinga2limburg.blogspot.nl/
is dit te volgen.

Bij de inhoudsopgave staan globaal de onderwerpen die per maand geplaatst zijn, in de scrolbalk kan de desbetreffende maand geselecteerd worden.

Reacties / Info / Foto's

dinsdag 8 april 2014

Boot van verzetsheld komt 'naar huis'


Enkele joden die als kind tijdens de Tweede Wereldoorlog ondergedoken zaten op het bunkerschip De Zwaan in het Julianakanaal bij Born, stappen zeventig jaar na de bevrijding opnieuw aan dek van de historische boot.

Born
Van onze verslaggever
Verzetsheld Kees Zwaans verstopte in de oorlogsjaren tientallen joden en geallieerde piloten op zijn schip, om hen uit handen van de Duitse bezetter te houden.
De boot De Zwaan is inmiddels 109-jaar oud en doet tegenwoordig dienst als rondvaartboot in Noord-Duitsland. Familie van Kees Zwaans spoorde de boot op en vroeg de rederij om het raderstoomschip nog eens in Nederland aan te leggen. Dat gebeurt zaterdag in Groningen. 
Een gezelschap van familieleden van Zwaans, voormalige onderduikers en andere personen met een speciale band met De Zwaan, bezoeken de boot dan.
De bewogen historie van het meer dan een eeuw oude schip is woensdag 9 april te lezen in de krant en op Krant Digitaal.


Bunkerschip De Zwaan


Op 12 april komt de oudste nog bestaande PSD-veerboot terug naar Nederland. Een unieke gebeurtenis. In dit kader beschrijft psdnet.nl in drie delen de rijke geschiedenis van dit schip, de voormalige Westerschelde uit 1905. Vandaag het tweede deel met aandacht voor De Zwaan in oorlogstijd.
Schipper Kees Zwaans
Kees ZwaansToen de voormalige Zeeuwse veerboot in Limburg aankwam werd de oudste zoon van de eigenaar schipper op De Zwaan. Kees Zwaans was 23 jaar oud toen hij deze taak aanvaarde. Samen met zijn vrouw Lisa Driessen regelde hij de zaken op de bunkerboot. Niet veel later breekt echter de Tweede Wereldoorlog uit en verandert de situatie. Kees wordt in mei 1940 opgeroepen om te dienen bij de Vaartuigendienst. Als hij terugkeert in Limburg besluit hij zich aan te sluiten bij het verzet.
In het vooronder van De Zwaan richten Kees en zijn vrouw een verblijfsruimte in voor onderduikers. Deze geheime ruimte kan betreden worden via een wc-hokje op het voordek met daarin een draaibare toiletpot.
In de ruimte daaronder valt alleen wat licht door de patrijspoorten op het bed en een kleine toiletruimte. Al snel komen de eerste onderduikers aan boord, bijvoorbeeld Joden, piloten en werkweigeraars. Op het drukste moment bevinden zich 23 mensen aan boord: 14 in het vooronder van het bunkerschip en 9 in het ‘achteronder’. Kees en Lisa waren dan ook druk bezig met verzamelen van genoeg voedselbonnen om deze gasten te kunnen voeden, en kregen daar hulp bij van andere leden van het lokale verzet.
Razzia’s en gevaar
image
© A.J. Bekker | De schilder was hoofd van de schippersschool in Born en maakte dit werk van De Zwaan in 1936.
Het was natuurlijk niet zonder gevaar om in oorlogstijd zoveel mensen aan een onderduikplaats te helpen. In de zomer van 1944 werd een onderduiker aan boord genomen, waarvan achteraf blijkt dat hij met de vijand heulde. Deze man heeft de onderduikers verraden bij de bezetter. De Duitse bezetters gingen twee dagen later naar De Zwaan en voerde een razzia uit. Een aantal onderduikers werd getipt toen ze op weg waren naar het schip. Door in de tanks met olie te springen, en daar een dag te blijven wachten konden de onderduikers op De Zwaan ontkomen aan de Duitsers. De olietank werd ook wel ‘de hel’ genoemd. De bezetter een aantal keer teruggekeerd, en hebben de Duitsers met een bootje rond het schip gevaren voor nadere inspectie, maar nooit zijn er onderduikers ontdekt.
Wel moesten Kees en Lisa in juli 1944 zelf onderduiken, mede omdat het door het ronselen van voedselbonnen en verdenkingen te gevaarlijk werd aan boord, maar ook de veiligheid van de onderduikers speelde mee. Toen Limburg werd bevrijd waren alle onderduikers in veiligheid. De laatste familie kon in Sittard worden ondergebracht en Kees Zwaans kon met Lisa weer veilig terugkeren aan boord van de voormalige Westerschelde. Schipper Kees blijft zich inzetten voor de goede zaak, door voor de Opsporingsdienst ‘foute’ mensen te lokaliseren.
Tragisch ongeluk
Op 13 maart 1945 rijdt Kees echter met zijn motor tegen Amerikaanse legertruck aan en raakt daarbij zwaargewond. Een dag later overlijdt aan de gevolgen van dit tragische ongeluk in het ziekenhuis van Sittard. Na de oorlog stelt Shell voor dat het bunkerschip in Zwijndrecht komt te liggen. Als het schip daar in 1964 wordt vervangen door een groter exemplaar, komt De Zwaan in handen van reder Schless die het schip in Zaltbommel legt, wederom als bunkerboot. Tot 1987 ligt het schip daar, waarna het verkocht wordt aan een sloper in het naburige Zuilichem.

Geen opmerkingen: