10 mei 1940

tekst van pagina:
http://www.opvleugelsdervrijheid.nl/woii%20echt%20susteren%20pagina.htm

HET DRAMA BIJ DE BRUG OVER HET JULIANAKANAAL IN ROOSTEREN.

De brug bij Roosteren had een speciale betekenis: even verder lag namelijk de brug over de Maas bij Maaseik, zodat de Duitsers hier “twee vliegen in één klap” konden slaan.Ze hadden voor de verovering een veelbelovend plan uitgedacht. Zij zouden zich verkleden als Nederlandse militairen. Ze wilden op deze manier proberen om zich onder de Nederlandse verdedigers van de brug te mengen. Vervolgens moesten ze dan de niets vermoedende verdedigers overrompelen en zo de brug in handen krijgen.

De verklede Duitse soldaten waren rond 02.30 uur bij Susteren de grens overgestoken. Daar hadden ze al gevochten tegen een Nederlandse grenspatrouille, die hun vermomming had herkend. Helaas kon deze groep, die bestond uit slechts 5 man, hen niet tegenhouden. De Duitsers lieten de Nederlanders zwaar gewond achter. De invallers konden hun weg vervolgen en kwamen spoedig in Oud- Roosteren aan.

Onze soldaten wisten nog niet dat de oorlog was uitgebroken. Door de duisternis en de mist zagen ze de Duitsers te laat. Gekleed in uniformen van de Nederlandse Militaire Politie, was het voor de Duitsers niet zo moeilijk een groep Nederlandse soldaten te overrompelen. Daarna trokken ze verder naar de brug over het Julianakanaal.

Daar werden ze staande gehouden door een andere groep Nederlanders. Men vertrouwde het niet helemaal. De kapitein werd gebeld en men begon hen te ontwapenen. Een van de Duitsers trok echter plotseling zijn pistool en schoot de kapitein dood. Hierna ontstond een zwaar gevecht, waarbij veel soldaten sneuvelden.

Luitenant Van der Velden heeft nog geprobeerd bij de ontsteking van een bom te komen, die onder de brug geplaatst was om zodoende de brug op te blazen. Dat hij daarbij zijn eigen leven zou kunnen verliezen, was hem duidelijk. Hij werd inderdaad getroffen door een kogel, een schotwond in zijn long, waardoor hij de ontsteking niet meer kon te bereiken. Door de komst van versterkingen voor de Duitsers, konden onze jongens de strijd niet meer voortzetten. De laatste verdedigers werden buiten gevecht gesteld of gevangen genomen.

Pas in de middaguren werden de gewonden weggevoerd naar het kasteel te Roosteren, waar ze verzorgd werden. Daarna is luitenant van der Velden naar Oldenkirchen in Duitsland gebracht, waar hij uiteindelijk genas van zijn verwondingen. Vijftien soldaten van de 6e Reserve Grens Compagnie Zuid- Limburg verloren tijdens de overval op de brug bij Roosteren hun leven. Met twee krijgsgevangenen voor zich uit, hadden de Duitsers ondertussen geprobeerd de Maasbrug te Maaseik te nemen. De Belgen waren er echter in geslaagd deze brug te vernielen toen enkele tegenstanders reeds over de rivier waren. Op 10 mei 1949 werd bij de brug in Roosteren een monument onthuld ter nagedachtenis aan de gevallen strijders. Een eenvoudige steen, waarin hun namen zijn gebeiteld, zorgt ervoor dat we ons blijven herinneren aan wat daar is gebeurd.

Luitenant Van der Velden zei bij deze gebeurtenis het volgende:

Degenen onder U die ons streven kennen, weten dat deze dag een mijlpaal is in de geschiedenis van onze herdenkingen. Evenzo zal deze gedenkplaat bij de brug een mijlpaal aan de verkeersweg Nederland- België zijn, om iedere voorbijganger te herinneren aan de overval en de heldendood van deze dappere soldaten.Zij moet nog spreken voor de komende geslachten. Laten wij hen blijven gedenken, zolang wij leven, om daardoor de vaderlandsliefde levendig te houden en aan te kweken. Dan was hun offer niet tevergeefs.

Ieder jaar werden door de overgebleven soldaten van de 6e Reserve Grens Compagnie Zuid-Limburg , herdenkingen georganiseerd voor hun overleden makkers. Later heeft de gemeente Susteren de organisatie hiervan overgenomen. Bij de fusie tussen Echt en Susteren is de organisatie overgedragen aan de Stichting 4 mei Herdenking Echt-Susteren. Ieder jaar vindt de herdenking nu plaats op de zondag dicht bij de 10e mei.

Onderstaand enkele foto's gemaakt van het Duitse UFA jounaal
Complete film is te zien onder:
http://www.youtube.com/watch?v=Hq2p-dmqvvs
Stukje film van de brug bij Roosteren begint ca. bij 2.20, vlak daarna zijn beelden van de brug bij Maaseik te zien.
(foto's en film zijn al eerder geplaatst in januari 2009 op deze blog)

van links naar rechts, boven: sold. Vaesen, Korp. de Lang, Serg. Voncken, Korp. Vanhouttem, Sold. Tilmans. Onder van links naar rechts Sold. Arets, Sold. Bellen, Sold. Teeven.

Aanvulling d.d. 10 mei 2012

Reactie op Duitse inval bij het Julianakanaal, 10 mei 1940.

Goed dat u deze geschiedenis opgeschreven hebt. Ik ken het verhaal - slechts ten dele natuurlijk - uit de verhalen van mijn vader, Lambertus (Bert) Johannes Kanen, geboren 28 maart 1905 te Bergeijk en in '39/'40 ook aldaar wonende. Hij was bij de mobilisatie in augustus 1939 - als dienstplichtig soldaat van de oudste lichting, 1923! - opgeroepen en ingedeeld bij bovengenoemde 6e Reserve Grenswacht Compagnie Zuid-Limburg, die onder bevel stond van kapitein Braun. Omdat hij gemobiliseerd was, was hij ook niet thuis toen ik, zijn eerste kind, te Bladel (NB) geboren werd op 30 oktober 1939; hij kwam één of twee dagen later.

In de nacht van 9 op 10 mei 1940 lagen mijn vader en zijn kameraden in hun kazematten langs het Julianakanaal. Toen in de vroege morgen de inval begon, boden zij met hun mitrailleurs verweer en doodden een aantal Duitse aanvallers, maar waren tegen de overmacht niet opgewassen. Wel heeft mijn vader nog één of enkele van zijn kameraden gered door hen te waarschuwen. Hun kazemat lag namelijk onder vuur, er was al een hoek afgeschoten. Hij zag dat en riep zijn kameraden toe er als de bliksem uit te komen, omdat het volgende schot wel eens een voltreffer zou kunnen zijn. Dat was ook zo, maar de schutters hadden gelukkig net op tijd kunnen ontsnappen.

Later op de morgen moest de hele groep, voor zover niet gesneuveld, zich overgeven: ‘er was geen houden aan’. Ze werden gevangen genomen en de volgende dag op transport gezet naar krijgsgevangenenkamp Neubrandenburg, alwaar ze behalve met gevangenen van allerlei andere nationaliteiten (o.a. Fransen en Polen) kennis maakten met de nationaalsocialistische 'gastvrijheid' - honger lijden -, zodat de meesten eind juni maar al te graag terug wilden naar Nederland.

De latere herdenkingen van de gesneuvelden op 10 mei bij de kanaalbrug te Roosteren heeft mijn vader dikwijls bijgewoond en altijd was hij zich bewust van het toevallige geluk dat hij wel en enkele kameraden in mei 1940 niet gehad hadden: de aanval van de Duitsers te mogen overleven.

Eén ding moet ik nog toevoegen: volgens mijn vader werd kapitein Braun in de nacht van de Duitse inval door een als Nederlands militair vermomde collaborateur in of bij zijn kantoor doodgeschoten.

10 mei 2012, Lau Kanen